La fede edificante dei pellegrini malati a #Lourdes

(versione IT) “Sono quelli che ci evangelizzano”: la fede edificante dei pellegrini malati a Lourdes

Attenzione, ecco documentario davvero toccante! Nelle diverse stagioni di pellegrinaggi Laurent Jarneau, collaboratore del Santuario di Lourdes (Francia), ha incontrato uomini e donne colpiti da malattie o disabilità, tuttavia portatori di una indicibile speranza ancorata in Gesù Cristo. Essi suscitano ammirazione per il coraggio e l’amore che dimostrano, ma questi eroi del quotidiano sono soprattutto araldi della fede. La loro testimonianza non ha prezzo.

Il nuovo film di Laurent Jarneau ci mostra volti radiosi che riescono a velare il calvario della sofferenza ed è arricchito da voci sia gentili che energiche. Questo film ci illustra in modo appropriato la felice formulazione del presidente del Pontificio Consiglio per la promozione della Nuova Evangelizzazione, Mons. Rino Fisichella (1): “I pellegrini malati sono chiamati ad assumere la consapevolezza e la responsabilità di portare la Buona Novella del Vangelo che salva dalla propria condizione. Possiamo quindi affermare che i primi evangelizzatori del Santuario di Lourdes, sono proprio loro, le persone malate”.

Effettivamente gli ammalati e i disabili sono i primi evangelizzatori. Occorre solo incontrarli e ascoltarli. Di seguito alcuni brani selezionati:
– Lydie: “Tra corpo e anima, preferisco la mia anima. Abbiamo più desiderio di andare in Paradiso che di camminare!”
– Andrew: “Per me è un contatto strettissimo e quasi perfetto con il Signore, e questa è per me la guarigione”.
– Evelyne: “Credo profondamente che ci sia qualcosa dopo la morte e per me questo qualcosa è l’amore infinito in cui saremo immersi e che per me è già presente ora!”
– Sophie: “La preghiera, se la lasciamo andare, è concreta e pragmatica: la disabilità occupa tutto lo spazio…”
– Cédric: “Per quanto possiamo essere caduti, con il buon Dio ci rialziamo sempre!”
– Suor Catarina: “Dicono che all’ombra della croce vi è la risurrezione. Allora è questo che mi dà gioia”.
– Martine: “La mia vita sarebbe stata così triste e senza Cristo e senza la Vergine Maria!”
– Jean-Noël: “C’è molta sofferenza anche per le persone apparentemente sane: anche nella loro anima spesso c’è l’inferno”.
– Raymonde: “Quando si hanno fede e gioia, si deve condividerli intorno a sé”.
– Jeanne: “La fede è la compagna di tutti i giorni: ci alziamo con la fede, andiamo a letto con la fede. La fede è ancora il 90% di speranza e il 10% di dubbio”.
– Fratel Matthieu: “La malattia è un male che sta in noi, ma anche il bene sta in noi”.
– Alexiane: “Prego, prego molto! Sì, amo la preghiera!”

“Questa prospettiva ci consente di guardare attraverso gli occhi della fede ogni malato che diviene pellegrino per cogliere la presenza di Cristo, che chiede aiuto e che in cambio offre il suo amore salvifico”, ha affermato Mons. Fisichella. Il documentario termina sullo sguardo di Jeanne , affetta da miopatia, le cui parole illustrano perfettamente quelle di Mons. Fisichella: “Questa frase di Gesù “Ogni volta che avete fatto queste cose a uno solo di questi miei fratelli più piccoli, l’avete fatto a me” mi colpisce molto, perché Gesù si identifica con i più piccoli che trasmettono un messaggio a chi li assiste: è meraviglioso avere l’opportunità di curare il Cristo, avere il Cristo a portata di mano! Quindi trovo questa parola molto efficace e credo che, se la prendessimo più seriamente, gli ospedali si potrebbero chiamare “santuari” dopo tutto”.

Il film si conclude con un omaggio a Andrew e Lydie che nel frattempo sono morti a causa della malattia. La loro testimonianza di speranza non svanirà mai nei cuori di tutti coloro che l’hanno ricevuta.

(1) in un articolo apparso nel Bollettino n° 343 dell’Association Médicale Internationale di Lourdes

(VO français) Ils nous évangélisent. L’impressionnant documentaire sur la foi des malades à Lourdes.

Attention, documentaire impressionnant ! Pendant plusieurs saisons de pèlerinages, Laurent Jarneau du Sanctuaire de Lourdes (France) est allé à la rencontre d’hommes et de femmes, touchés dans leur corps par la maladie ou le handicap, mais tous porteurs d’une indicible espérance ancrée en Jésus Christ. S’ils provoquent une certaine admiration par le courage et l’amour dont ils font montre, ces héros du quotidien sont surtout des hérauts de la foi. Leur témoignage n’a pas de prix. Ils nous évangélisent !

Porté par des visages rayonnant qui parviennent à voiler l’épreuve de la souffrance et porté par des voix tout à la fois douces et énergiques, le nouveau film de Laurent Jarneau illustre avec justesse l’heureuse formulation du président du Conseil pontifical pour la promotion de la Nouvelle Evangélisation, Mgr Rino Fisichella (1) : “Les pèlerins malades sont appelées à assumer la conscience et la responsabilité de porter la bonne nouvelle de l’Évangile qui sauve à partir de leur propre condition. On peut donc affirmer que les premiers évangélisateurs du Sanctuaire de Lourdes, ce sont vraiment eux, les pèlerins malades.”

Premiers évangélisateurs, effectivement les personnes malades (ou handicapées) le sont. Il n’est qu’à les voir et les écouter. Morceaux choisis. Lydie : “Entre le corps et l’âme, je préfère mon âme. On a bien plus envie d’aller au Ciel que de marcher!” Andrew : “Pour moi c’est un contact proche et presque quasi parfait avec le Seigneur, c’est ça une guérison.” Evelyne : “Je crois profondément qu’il y a quelque chose après la mort et pour moi ce quelque chose, c’est cet amour infini dans lequel on sera plongé, mais cet amour pour moi c’est déjà maintenant !” Sophie : “La prière si on la lâche, c’est concret et pragmatique : le handicap prend toute la place…” Cédric : “Aussi bas qu’on soit tombé, avec le bon Dieu on se relève toujours !” Sœur Catarina : “On dit que c’est à l’ombre de la croix qu’il y a la résurrection. Alors c’est ça qui me donne la joie.” Martine : “Ma vie aurait été si triste et si morne sans le Christ et sans la Vierge Marie !” Jean-Noël : “Il y a beaucoup de souffrance des gens debout : dans leur âme c’est l’enfer aussi.” Raymonde : “Quand on a la foi et la joie, il faut les partager autour de soi.” Jeanne : “La foi c’est le compagnon de tous les jours : on se lève avec la foi, on se couche avec la foi. La foi, c’est quand même 90% d’espérance et 10% de doute.” Frère Matthieu : “La maladie est un mal qui se dit en nous, mais le bien aussi se dit en nous.” Alexiane : “Je prie, je prie beaucoup moi ! Ah ouais, j’adore la prière !”

“Cette perspective nous permet de regarder, à travers la foi, chaque malade qui devient pèlerin pour saisir la présence du Christ qui demande de l’aide et qui offre en retour son amour salvateur”, souligne Mgr Fisichella. Le documentaire se termine dans le regard de Jeanne, atteinte de myopathie, dont le propos illustre parfaitement celui de Mgr Fisichella : “Cette parole de Jésus ‘Tout ce que vous ferez aux plus petits c’est à moi que vous le ferez’ me marque beaucoup parce que Jésus s’identifie aux plus petits tout en délivrant un message aux soignants : c’est merveilleux d’avoir l’occasion de soigner le Christ, d’avoir le Christ à portée de main ! Cette parole je la trouve donc très forte et si on la prenait plus au sérieux, les hôpitaux je pense qu’on pourrait les appeler ‘sanctuaire’.”

Le film se clôt en rendant hommage à Andrew et Lydie décédés des suites de la maladie. Leurs témoignages d’espérance et de Vie ne s’effaceront jamais dans le cœur de tous ceux qui les auront accueillis.

(1) dans un article paru dans le Bulletin n° 343 de l’Association Médicale Internationale de Lourdes

(Versión en español) Los evangelizadores: la fe edificadora de los peregrinos enfermos en Lourdes

¡Cuidado con el documental! Durante varias temporadas de peregrinaciones, Laurent Jarneau del Santuario de Lourdes (Francia) ha ido al encuentro de hombres y mujeres enfermos o discapacitados, pero todos portadores de una esperanza indecible arraigada en Jesucristo. Si provocan una cierta admiración por el valor y el amor que demuestran, estos héroes ordinarios son sobre todo heraldos de la fe. Su testimonio no tiene precio.

Con rostros resplandecientes que logran ocultar la prueba del sufrimiento y llevados por voces a la vez suaves y enérgicas, la nueva película de Laurent Jarneau ilustra con razón la feliz formulación del presidente del pontificio Consejo para la promoción de la Nueva Evangelización, Mons. Rino Fisichella (1): «Los peregrinos enfermos están llamados a asumir la conciencia y la responsabilidad de llevar la buena nueva del Evangelio que salva desde su propia condición. Por tanto, se puede afirmar que los primeros evangelizadores del santuario de Lourdes son realmente ellos, los enfermos».

Efectivamente, las personas enfermas (o discapacitadas) son los primeros evangelizadores. Sólo hay que verlos y escucharlos. A continuación algunas frases elegidas. Lydie: «Entre el cuerpo y el alma, prefiero mi alma. ¡Tenemos más ganas de ir al cielo que de caminar!» Andrew: «Para mí es un contacto cercano y casi perfecto con el Señor, eso es una curación». Evelyne: «Creo profundamente que hay algo después de la muerte y para mí ese algo, es este amor infinito en el que estaremos inmersos, pero este amor por mí ya es ahora». Sophie: «La oración si la sueltas, es concreta y pragmática: la discapacidad ocupa todo el lugar…» Cedric: «¡Por más bajo que estemos, con Dios nos levantamos siempre!» Hermana Catarina: «Se dice que es a la sombra de la cruz donde está la resurrección. Así que esto es lo que me da la alegría». Martine: «¡Mi vida habría sido tan triste y aburrida sin Cristo ni María!» Jean-Noël: «Hay mucho sufrimiento de la gente de a pie: en su alma también se vive un infierno». Raymonde: «Cuando tienes fe y alegría, tienes que compartirlas con los demás». Jeanne: «La fe es la compañera de todos los días: uno se levanta con la fe, nos acostamos con ella. La fe es un 90% de esperanza y un 10% de duda». Hermano Matthieu: «La enfermedad es un mal que se dice en nosotros, pero el bien también se dice en nosotros». Alexiane: «¡Rezo, rezo mucho! Sí, me encanta rezar».

«Esta perspectiva nos permite mirar a través de la fe a todo enfermo que se convierte en peregrino para captar la presencia de Cristo que pide ayuda y que, a su vez, ofrece su amor salvador, subraya Fisichella. El documental termina con la mirada de Jeanne, que tiene una miopatía, cuyas palabras ilustran perfectamente las de Mons. Fisichella: «Cuando Jesús dice: “Cada vez que lo hicisteis con uno de estos, mis hermanos más pequeños, conmigo lo hicisteis” es una palabra que me ha marcado mucho porque se identificaba con los más pequeños de todos y daba un mensaje también a los cuidadores, es maravilloso tener la oportunidad de curar a Cristo, tener a Cristo al alcance de la mano. Así que esta palabra me parece muy fuerte y si la tomamos más en serio, creo que después de todo podríamos llamar a los hospitales “santuario”».

La película se termina rindiendo homenaje a Andrew y Lydia que fallecieron por culpa de la enfermedad. Su testimonio de esperanza no se borrará nunca del corazón de todos aquellos que lo recibieron.

(1) En un artículo publicado en el Boletín n.º 343 de la Asociación Médica Internacional de Lourdes.

(English Version) They evangelise us: the inspiring faith of sick pilgrims in Lourdes

“Sick pilgrims are the primary evangelisers of the Sanctuary of Lourdes”
Archbishop Rino Fisichella, President of the Pontifical Council for Promoting the New Evangelisation

(DE version) Sie verkünden uns das Evangelium : der aufbauende Glaube der kranken Pilger in Lourdes

Eine beachtenswerte, beeindruckende Dokumentation! Während mehrerer Wallfahrtssaisons traf Laurent Jarneau vom Wallfahrtsort Lourdes (Frankreich) von Krankheit oder Behinderung in ihrem Körper gezeichnete Männer und Frauen, die jedoch alle eine in Jesus Christus verankerte, enorme Hoffnung in sich trugen. Auch wenn sie durch ihren Mut und ihre Liebe, die sie hierbei zum Ausdruck bringen, eine gewisse Bewunderung hervorrufen, sind diese Helden des Alltags vor allem Boten des Glaubens. Ihr Zeugnis ist unschätzbar.

Getragen von strahlenden Gesichtern, die es vermögen, die Qual des Leidens zu verbergen, und getragen von Stimmen, die sowohl sanft als auch energisch sind, illustriert der neue Film von Laurent Jarneau, die treffliche Formulierung des Präsidenten des Päpstlichen Rates für Bischof Rino Fisichella (1): „Die kranken Pilger sind aufgerufen, bewusst und verantwortlich die frohe Botschaft des Evangeliums, das sie aus ihren eigenen Lebensumständen erlöst, in die Welt zu tragen. Man kann somit sagen, dass die ersten Verkünder des Evangeliums in der Wallfahrtsstätte von Lourdes wahrhaftig sie, die Kranken sind.“

Ja kranke (oder behinderte) Menschen sind es, die erste Evangelisierer sind. Man muss sie nur wahrnehmen und ihnen zuhören. Ausgewählte Bruchstücke: Lydie: „Zwischen Körper und Seele bevorzuge ich meine Seele. Wir wollen mehr in den Himmel gehen, als zu wandern!“ Andrew: „Für mich ist es ein enger und fast vollkommener Kontakt mit dem Herrn, das ist Heilung.“ Evelyne: „Ich glaube fest daran, dass es nach dem Tod etwas gibt und für mich ist dieses etwas die unendliche Liebe, in die wir eingetaucht sein werden, aber diese Liebe zu mir ist schon jetzt!“ Sophie: „Wenn man das Gebet konkret und praktisch vernachlässigt, nimmt die Behinderung den ganzen Raum in Anspruch…“. Cedric: „So tief wir fallen können, mit dem lieben Gott stehen wir immer auf!“ Schwester Catarina: „Man sagt, dass im Schatten des Kreuzes die Auferstehung ist. Das ist es, was mir Freude bereitet.“ Martine: „Mein Leben wäre so traurig und trostlos ohne Christus und ohne die Jungfrau Maria gewesen!“ Jean-Noel: „Es gibt viel Leid unter den stehenden Menschen: in ihrer Seele gibt es auch die Hölle.“ Raymonde: „Wenn du Glauben und Freude hast, musst du sie mit deiner Umgebung teilen.“ Jeanne: „Der Glaube an jedem Tag unser Begleiter: Wir stehen mit dem Glauben auf, wir legen uns mit Glauben hin. Glaube besteht fast immer aus 90% Hoffnung und 10% Zweifel.“ Bruder Matthieu: „Krankheit ist ein Übel, das in uns zugefügt wird, aber auch das Gute wird in uns zugesprochen.“ Alexiane: „Ich bete, ich bete viel! Oh ja, ich liebe das Gebet!”

Diese Perspektive ermöglicht es uns, durch den Glauben auf jeden Kranken zu schauen, der zum Pilger geworden ist, um die Gegenwart Christi zu erfassen, der zur Hilfe aufruft und der wiederum seine rettende Liebe anbietet, betont Bischof Fisichella. Der Dokumentarfilm endet mit Blick auf Jeanne, die an Myopathie (Muskelschwäche) leidet, deren Worte perfekt die von Bischof Fisichella veranschaulichen: „Dieses Wort Jesu “Was ihr für einen meiner geringsten Brüder getan habt, das habt ihr mir getan.“ beeindruckt mich sehr, weil Jesus sich mit den Geringsten identifiziert, während er den Besorgten eine Botschaft überbringt: es ist wunderbar, die Gelegenheit zu haben, für Christus zu sorgen, Christus zur Hand zu haben. Dieses Wort, aloso ich finde es sehr stark und wenn wir es ernster nehmen würden, müssten wir Krankenhäuser, so denke ich, dementsprechend „Heiligtum“ nennen.

Der Film endet mit einer Hommage an Andrew und Lydia, die an ihren Krankheitsfolgen starben. Ihr Zeugnis der Hoffnung wird in den Herzen derer, die es empfangen haben niemals verlöschen.

(1) In einem Artikel, der im « Bulletin n° 343 der Association Médicale Internationale de Lourdes » erschienen ist.

(Nederlandse versie) Zij evangeliseren ons: het stichtende geloof van de zieke pelgrims in Lourdes

Aandacht, een indrukwekkende documentaire ! In de loop van verschillende bedevaartseizoenen is Laurent Jarneau van het Heiligdom van Lourdes (Frankrijk) de ontmoeting aangegaan met mannen en vrouwen die lichamelijk getroffen zijn door ziekte of door een beperking, maar die allemaal dragers zijn van een onuitspreekbare hoop, verankerd in Jezus Christus. Hoewel ze zekere bewondering opwekken door de moed en de liefde waarvan ze blijk geven, toch zijn deze helden-van-alledag vooral aankondigers van het geloof. Hun getuigenis is onbetaalbaar!

Bewogen door de stralende gezichten die erin slagen om de beproeving van het lijden te verhullen en bewogen door stemmen, tegelijkertijd zacht en vol energie, illustreert de nieuwe film van Laurent Jarneau heel juist de mooie formulering van de voorzitter van de Pauselijke Raad voor de bevordering van de Nieuwe Evangelisatie, Mgr Rino Fisichella (1) : “De zieke bedevaarders mogen zich geroepen weten om het besef en de verantwoordelijkheid op zich te nemen om – vertrekkend vanuit hun eigen situatie – de bevrijdende Blijde Boodschap van het Evangelie uit te dragen. We kunnen dan ook zeggen dat het werkelijk de zieke mensen zijn die in het Heiligdom van Lourdes de eersten zijn die evangeliseren.

Zieke mensen (of mensen met een beperking) zijn werkelijk de eersten die evangeliseren. Daartoe hoeft men maar naar hen te kijken en te luisteren. Enkele uitgekozen uitspraken. Lydie : “Als ik moet kiezen tussen het lichaam en de ziel, verkies ik mijn ziel. Een mens wil toch liever naar de Hemel gaan dan te kunnen lopen!” Andrew : “Voor mij is een genezing: een nabij en bijna volmaakt contact met de Heer.” Evelyne : “Ik geloof heel sterk dat er iets is na de dood, en voor mij is dat ‘iets’ de onbegrensde liefde waarin we ondergedompeld zullen worden, maar voor mij is er die liefde nu al !” Sophie : “Als men het gebed laat varen, dan is dat concreet en pragmatisch: de handicap zal alle plaats innemen…” Cédric : “Hoe diep men ook gevallen is, met de goede God is men altijd in staat op opnieuw op te staan !” Zuster Catarina : “Men zegt dat zich in de duisternis van het kruis de verrijzenis voltrekt. Welnu, dát geeft me werkelijk vreugde..” Martine : “Mijn leven zou werkelijk triestig en droefgeestig geweest zijn zonder Christus en zonder de Maagd Maria !” Jean-Noël : “Er is zoveel lijden bij mensen die rechtop leven: in hun ziel kan het ook de hel zijn.” Raymonde : “Wanneer men geloof en vreugde heeft, moet men het delen met de mensen rondom zich.” Jeanne : “Het geloof, dat is de metgezel van alledag: men staat op met het geloof, men gaat slapen met het geloof. Het geloof, dat is toch voor 90 procent hoop en voor 10 procent twijfel.” Broeder Matthieu : “De ziekte, dat is het kwade dat zich in ons laat horen, maar ook het goede laat zich in ons horen.” Alexiane : “Ik bid, ik bid veel, ik! Ja, ik aanbid het gebed!”

“Dit perspectief laat ons toe om te kijken doorheen het geloof naar elke zieke die bedevaarder wordt en de aanwezigheid van Christus gewaar te worden die hulp vraagt en die op zijn beurt zijn reddende liefde aanbiedt”, zo onderstreept Mgr Fisichella. De documentaire besluit met de blik van Jeanne, die aan een spierziekte lijdt en wier verhaal dat van Mgr Fisichella volledig illustreert: “Ik voel me sterk getekend door het woord van Jezus “Al wat je voor de kleinste van mijn broeders zult doen, het is voor mij dat je dat zult doen”, omdat Jezus zich identificeert met de allerkleinsten en geeft tegelijkertijd een boodschap aan degenen die zorg dragen: het is heerlijk om in de gelegenheid te zijn om voor Christus te zorgen, om Christus binnen handbereik te hebben! Dat woord vind ik dus heel sterk en als ze dat woord ernstiger zouden nemen, dan zouden we ziekenhuizen uiteindelijk ‘heiligdommen’ kunnen noemen.”

De film sluit af met hulde te brengen aan Andrew et Lydie die intussen overladen zijn ten gevolge van hun ziekte. Hun getuigenis van hoop zal nooit uitgevaagd worden in het hart van al degenen die ze hebben beluisterd en bekeken.

(1) in een artikel verschenen in het Bulletin n° 343 van de Association Médicale Internationale de Lourdes

Additional Music by Scott Buckley https://www.scottbuckley.com.au/
cassini / titan / the illusionist / the black waltz
Creative Commons ‘Attribution 4.0 International’ (CC BY 4.0) License

Additional Music by Meydän https://fr.tipeee.com/meydan
synthwave vibe
Creative Commons ‘Attribution 4.0 International’ (CC BY 4.0) License

Additional Music by Tristan Lohengrin https://www.tristanlohengrin.com
the golden rise
Creative Commons ‘Attribution 4.0 International’ (CC BY 4.0) License